Rotorua.. Kia Ora

Rotorua. Een aparte naam voor een prachtig plaatsje in het midden van het Noordereiland. De eerste drie letters, Rot, zouden naar de geur in het backpackersplaatsje kunnen verwijzen: het ruikt hier namelijk de hele dag door naar rotte eieren en zwaveldioxide. Dit komt doordat Rotorua in een gebied ligt waar veel geothermische activiteit is door de oorsprong van een oude vulkaan.

In Rotorua verblijf je eigenlijk in een krater van een oude vulkaan; deze kraters zijn nog altijd actief en zorgen voor veel heetwaterbronnen. Hier kun je helaas niet echt in voetje baden, want dan kun je direct op de eerstvolgende vlucht naar Beverwijk stappen. De naam Rotorua is natuurlijk afkomstig vanuit het Maori en betekent 'tweede meer'. Rotorua grenst namelijk aan het tweede meer dat het Maori-opperhoofd Ihenga ontdekte. Het werd in 2002 en 2006 bekroond tot mooiste stad van Nieuw-Zeeland.

Bij aankomst in Rotorua op woensdag rond 19.30 staat er direct eten voor mij klaar: Tim en Laura, twee maanden geleden ontmoet op Fraser Island, zijn ook in Rotorua en hadden een Duitse kamergenoot belooft voor hem te koken en ze nodigden mij ook uit. Toen de wraps op tafel stonden kon ik zo aanschuiven. We namen lekker de tijd om bij te praten en na een toetje en een goedkoop rood wijntje waren we zo vier uur verder. De volgende morgen ging het stel door naar de oostkust om een weekje te werken.

Voor de volgende dag had ik in Auckland al Hobbiton geboekt (zie ander verhaal). Samen met de Zwitserse Nadia, die ik op de tour had leren kennen, ging ik 's avonds naar de Night Market en we boekten een tour naar Wai-O-Tapu voor de volgende middag. Ondertussen had ik voor 's avonds ook al een bezoekje aan Tamaka, een maori-dorpje vlakbij Rotorua, op het programma staan.

De geothermische activiteit in het gebied is het gevolg van het feit dat de stad in de buurt van het grensvlak van twee grote tektonische platen ligt, de Indo-Australische en de Pacifische. De Pacifische plaat wordt onder de Indo-Australische gedrukt en daardoor worden magmakamers gevormd, die aan de oppervlakte doorbreken in de vorm van vulkanische activiteit. In Wai-o-Tapu gingen we het van dichtbij bekijken in  het Thermal Wonderland. De Champagne Pool in Waiotapu Thermal Wonderland op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland is een van de vele voorbeelden van een geothermisch verschijnsel dat je hier vindt. Geothermisch betekent dat het een soort warmtebron is die zich in de aarde bevindt. Verder zijn er bronnen die zich qua kleur aanpassen aan de weersomstandigheden.

Na even opfrissen in het hostel liep ik naar de bushalte voor de Maori-bus. Daar zat een Frans meisje die ook naar Tamaki ging. In de bus bleven we praten en aangekomen bij Maori Village bleek dat we aan dezelfde tafel zaten voor het diner. De groep bestaat uit vijf bussen en elke bus krijgt een leider toegewezen die als eerste door de Maori-mensen gegroet wordt (hand op de schouder en twee keer zachtjes met de neuzen tegen elkaar en in de ogen kijken).

Bij aankomst worden we verwelkomd ("Kia Ora" in Maori) en daarna krijgen we in kleine groepjes van verschillende Maori-afstammelingen uitleg over de cultuur, hoe het eten werd bereid en de traditionele spelletjes en dansen. Daarna wachtte ons binnen een korte documentaire met meer achtergronden van de Maori en een show met liederen en Haka's.

Rond negen uur was het eindelijk tijd voor het avondmaal: een buffet met keuze uit vele verschillende soorten vlees en groenten. Alles was 'Hangi'- bereid. Hangi is een traditionele Maori-kookmethode, waarbij het eten in de grond verdwijnt en met stenen wordt verhit. Na een toetje (Pavlova met kiwi), moeten de leiders van de bussen weer naar voren komen en doet iedereen mee aan een afsluitende Haka. Daarna stapten we de bus terug naar Rotorua in, maar de show was nog niet klaar: een Maori ging mee en zong liedjes in de talen van mensen in de bus. Een Nederlands nummer had hij natuurlijk niet in zijn repertoire.

Terug in Rotorua sprak ik met Cecile, het Franse meisje, af om de laatste dag een zes uur durende 'bushwalk' rond Rotorua te doen. Morgen (zondag) pak ik de bus naar de hoofdstad Wellington en overmorgen maak ik de overstap naar het Zuidereiland.

Voor mij kan Rotorua nu al niet meer stuk en ik hoop dat ik er op de terugreis van het Zuider- naar het Noordereiland nog een nachtje kan verblijven, ondanks dat ik maar vier weken in Nieuw-Zeeland heb. Rotorua is het backpackersdorpje dat mij nieuwe energie heeft ingeblazen voor de rest van mijn reis, nadat de geweldige weken met Gemma ten einde kwamen en ik in het nietszeggende Auckland terecht was gekomen. Een plaatsje waarvanuit ik op drie verschillende dagtripjes ben gegaan die allemaal de moeite waard waren en waar ik twee extra nachten ben blijven plakken omdat er een hele relaxte sfeer hangt. Daar is niets rots aan.