Aan het werk in het bruisende Innisfail

De laatste blogpost liet ik jullie vanuit Airlee Beach achter met de foto's van de Whitsundays. De volgende dag vertrok mijn bus naar Cairns en inmiddels heb ik de hoofdstad van Queensland alweer ruim een week achter mij gelaten en zit de eerste 'werkweek' in Innisfail er op.

Na een lange, saaie dag in de bus kon ik maar even genieten van Cairns. Om 13.00 de volgende middag vertrok ik naar Innisfail. Daar aangekomen stond ik op mijn mobiel te kijken welke kant ik op moest en werd naar mijn naam gevraagd. De man die de vraag stelde bleek Nicholas, eigenaar van de bananenfarm waar ik eerder al contact mee had gehad. Hij vroeg of ik met hem meeging. Ik had al een afspraak staan met Tracy bij het Queens Hotel, dus vertelde dat ik eerst wilde afwachten wat daar uit zou komen. Hij zei daarop: 'They won't give you any work anyway, but do what you want". Ik beloof hem later te bellen. Uiteindelijk blijkt dat ze alleen werk hebben voor mensen die langer dan drie maanden blijven.

Aangekomen in het Queens Hotel gooi ik eerst mijn backpack op mijn kamer, die er gelukkig prima uit ziet. Daarna heb ik een kort gesprek met Tracy. Ze kan me niets beloven, maar haar verwachting is dat ze ongeveer twintig a dertig uur per week werk voor me heeft. Dat betekent tien uur werken voor accomodatie en voor de overige uren krijg ik zestien dollar per uur betaald.

Aangezien het hotel pas anderhalve maand geleden zijn deuren heropende (na de verwoesting door Cyclone Larry in 2006) word ik niet alleen ingezet als barista, maar ook om andere klusjes te doen. Ik gaf aan dat het mij niet zoveel uitmaakt zolang ik maar wat uren kan maken. Dat kwam mooi uit, want ze hadden nog wat was liggen dat weggewerkt moest worden en vijf minuten later stond ik lakens op te vouwen. Toen ik klaar was had Tracy met haar man Brenton boodschappen gedaan en brood, melk en eieren voor de volgende morgen gehaald. Brenton duwde alvast dertig dollar in me handen voor het wegwerken van de was, wat alvast mooi meegenomen was.

Het is warm in Innisfail. Maar echt. Elke dag is het een graadje of 33/34, maar de droogte maakt het allemaal nog wat erger. Het heeft hier niet meer geregend sinds 6 juni, wat betekent dat het bijna een half jaar droog is. De laatste keer dat dit het geval was, in 2006, bracht Cyclone Larry een einde aan de droogte. 's Avonds laat is het binnen zo klam dat ik met barman Dylan elke dag nog een rondje loop. Naast Dylan slapen Alec uit Londen en Shannon ook in het hotel, waardoor ik genoeg aanspraak heb in dit plaatsje waar verder niet bijzonder veel te doen is. In het weekend leeft het gelukkig op en stroomt de bar aardig vol.

Het Queens Hotel is voor mij een goede plek om even wat bij te verdienen zodat ik ook in januari nog voldoende geld heb om in Australie te blijven. In mijn eerste week heb ik 25 uur gewerkt en de komende week ga ik daar waarschijnlijk wel over heen, aangezien ik, naast het werk in de ochtenden, vanavond voor de tweede avond op rij in de keuken moet bijspringen. Dinsdagmiddag pak ik de bus terug naar Cairns en woensdag ga ik samen met Jesper en Eirik, jongens ontmoet op de surf academy bij Arrawarra, duiken op het reef. Donderdag kom ik terug in Innisfail en dan duurt het nog twaalf dagen totdat ik naar Melbourne vlieg en daar mijn wederhelft mag opwachten;)